باز هم آخر الزمان
به طور خیلی اتفاقی دیشب فیلم I AM LEGEND (من افسانه‌ام) را با بازی ویل اسمیت دیدم. ماجرای این فیلم هم راجع به آخر زمان است البته به روایتی دیگر. در این فیلم که داستان آن در شهر نیویورک روایت می‌شود یک عامل ویروسی باعث خون آشام شدن مردم می‌شود و آنها را به موجوداتی تبدیل می کند که در تاریکی زندگی می کنند. نمای اولیه فیلم که از شهر متروک نیویورک است این ذهنیت را باز هم تقویت می کند که روزی بالاخره همه چیز به پایان می رسد. رابرت نویل (ویل اسمیت) تنها کسی است که ویروس بر او غلبه نکرده و تنها اوست که می تواند داروی شفا بخش را کشف کند. در انتهای فیلم بالاخره او موفق می شود دارو را بسازد ولی خون آشام ها به او حمله می کنند و در نهایت او دارو را به یک مادر و پسرش که به طور اتفاقی او را یافته اند می دهد و خود با کشیدن ضامن نارنجک آتش زا در میان خون آشام‌ها از بین می رود. صحنه پایانی فیلم هم قابل توجه است. مادر و پسر در میانه ای جاده‌ای به یک دیوار بلند می رسند. آن سوی دیوار مردم اندکی که نجات یافته اند شهری بنا کرده اند و به زندگی در حصار می پردازند.
این فیلم چند نکته جالب داشت. از جمله اینکه در این فیلم هم مانند فیلم 2012 که در پست قبلی درباره اش نوشتم آغاز فاجعه از سال 2009 شروع می شود و دقیقا در سپتامبر سال 2012 همه چیز به آخر رسیده.
نسخه پرده ای فیلم 2012 را هفته پیش از یک دست فروش خریدم. آخر این فیلم هم هر چند برای من خیلی جالب نبود ولی به هر حال کورسوی امیدی باقی می گذاشت. از کل مردم دنیا 400 هزار نفر که موفق شده اند به 4 کشتی فوق عظیم نجات راه پیدا کنند جان بدر می برند. 27 روز بعد از پایان آخر الزمان مردم روی عرشه کشتی ها می آیند و به دنیایی نگاه می کنند که کاملا زیر آب است. دانشمندان پیش بینی می کنند که با تبخیر آبها بزودی خشکی ها پدیدار می شود. ماهواره ها هم نشان می دهند که در دنیای جدید موقعیت قاره ها عوض شده است و قاره اروپا روی قاره آفریقا خزیده است.
پ.ن: 7 آذر وارد 32سالگی شدم. فروغ یک بیت قشنگ دارد که چند روز ی است ناخودآگاه در ذهنم می پیچد:
این دگر من نیستم من نیستم حیف از آن عمری که من زیستم
کلمات کلیدی :
» نظر